Trening interpersonalny – niezbędny element w rozwoju każdego trenera.

Czym jest trening interpersonalny?

Trening interpersonalny to co najmniej 4, a najlepiej 5 dniowe zajęcia (według standardów Polskiego Towarzystwa Psychologicznego) w jednym ciągu (tzn. bez przerw, np. co tydzień), w których uczestnicy „na własnej skórze” doświadczają wszystkich etapów życia grupy: od fazy orientacji do śmierci. Istotą treningu jest doświadczenie tego, co czują, myślą i robią ludzie od momentu, w którym się poznają do chwili, gdy się rozstają. Jednym słowem – świadome przejście przez proces grupowy. Ten rodzaj warsztatu wiąże się z intensywnym, można użyć określenia „podkręconym” doświadczaniem relacji z innymi. Dzięki jednemu pomieszczeniu, 8 godzinom zajęć dziennie, małej liczbie osób w grupie i częstemu śledzeniu i ujawnianiu odczuć poszczególnych osób w ciągu 5 dni wydarza się między ludźmi tyle, co w innych grupach przez rok a nawet więcej.

Czemu jest on tak istotny dla przyszłych trenerów?

Przejście treningu interpersonalnego jest jednym z warunków ubiegania się o rekomendację trenerską PTP. Patrząc z boku, można niemal od razu rozpoznać, czy dany trener ma w swojej historii to doświadczenie. Powodów istotności jest co najmniej kilka:

1. Rozw kompetencje społeczne. Każdy z nas z jednymi zachowaniami radzi sobie lepiej, z innymi gorzej, np. nieźle się autoprezentuje, gorzej idzie mu otwarte wyrażanie swojego zdania podczas konfliktu. Ktoś lepiej realizuje zadania, ktoś rozśmiesza towarzystwo. Podczas treningu interpersonalnego wydarza się mnóstwo sytuacji konfrontujących uczestników z ich obszarami rozwojowymi. Zwykle wynikają one z różnego rodzaju lęków społecznych, bywa też, że brakuje wiedzy jak coś zrobić: np. wyrazić emocje. Trening jest swojego rodzaju bezpiecznym laboratorium, w którym można te lęki przełamywać oraz uczyć się od innych zachowań społecznych.
2. Uczy tworzenia więzi – niezbędnej umiejętności do budowania sojuszy rozwojowych.
3. Daje wiedzę na temat procesów dziejących się w grupach w różnych etapach jej rozwoju. Pozwala to później na dobieranie technik pracy adekwatnych do fazy procesu.
4. Daje wgląd we własne przeżywanie różnych faz życia grupy – ważnego narzędzia diagnostycznego odnośnie potrzeb grupowych.