Superwizja w pracy trenera

Termin superwizja oznacza „zewnętrzny ogląd”. Jest jednym z ważniejszych elementów pracy trenera. Polega na korzystaniu z zasobów innego, zwykle bardziej doświadczonego trenera dla śledzenia rezultatów swojej pracy. Zwykle może mieć dwie formy: pośrednią i uczestniczącą (bezpośrednią).

Superwizja pośrednia to najczęściej stosowana forma superwizji. Polega na opowiedzeniu przez trenera (trenerów, jeśli praca była w teamie) superwizorowi o przebiegu zajęć, własnych reakcjach emocjonalnych,  reakcjach grupy, przebiegu współpracy. Superwizor wówczas analizuje, ale i przeżywa cały proces szkoleniowy wraz z trenerem i wspólnie wyciągają wnioski odnośnie spotkania.

Superwizja bezpośrednia polega na obserwowaniu przez superwizora zajęć prowadzonych przez trenera „na żywo” – w sali. W zależności od umowy z trenerem superwizor dzieli się z nim swoimi odczuciami, wnioskami w przerwach w szkoleniu lub po jego zakończeniu.

Funkcje superwizji

Superwizja to narzędzie o szerokim spektrum zastosowań, ma jednak kilka najważniejszych funkcji:

1. Jest narzędziem dbania o higienę psychiczną trenera. Podczas prowadzenia zajęć trener konteneruje (zbiera od grupy) bardzo wiele, często trudnych emocji – w ten sam sposób, w jaki rodzice reagują na lęki, złości, smutki i radości swoich dzieci. Podzielenie się tymi emocjami z superwizorem pozwala pozbyć się części obciążenia, zwłaszcza po intensywnym kontakcie z grupą.
2. Pozwala na przekładanie doświadczeń z konkretną grupą na ogólną wiedzę o prowadzeniu zajęć. Jednym słowem – służy uczeniu się, zwłaszcza dla zaawansowanych trenerów.
3. W dłuższych programach służy zdiagnozowaniu potrzeb konkretnej grupy i ustaleniu dalszych sposobów pracy z nią.
4. Pozwala na zdiagnozowanie źródeł objawowych (niepokojących) zachowań całej grupy i pojedynczych jej uczestników
5. Zapewnia bezpieczeństwo uczestnikom zajęć. Każdy z nas pracuje również w warstwie podświadomej, a bywają chwile kryzysowe w życiu. Dzięki superwizji mamy pewność, że gdybyśmy nieświadomie robili z grupą coś niedobrego, dowiemy się o tym od superwizora. Jest to więc narzędzie służące etyce pracy, wymagane na przykład od trenerów Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.
6. Służy poznaniu siebie, własnego stylu pracy.

Zainteresowanych zapraszam do kontaktu

Opracowanie: Tomasz Wojciechowski