„O, znowu będziemy się sobie przedstawiać…” Ile razy słyszeliście to lub podobne zdanie, siadając do szkolenia z grupą naturalną – taką która na co dzień ze sobą współpracuje? Brzmi nieco śmiesznie, ale oddaje pewien dyskomfort uczestników szkolenia. Faza orientacji – fazą orientacji, ale rzeczywiście – ile razy można się sobie przedstawiać?

Można inaczej…

„Taaak? Wszystko o sobie wiecie? No to zaraz zobaczymy…” Można tak, można inaczej zacząć, w każdym razie chodzi o to, by rozruch szkolenia był ciekawy również dla samych uczestników i by jedynym nowym elementem nie było to, czego dowiedzą się oni o trenerze.

Przebieg ćwiczenia

Prosicie uczestników o:

(1) wypisanie jednego zdania, w którym zawrą informacje o sobie, której pozostali nie będą wiedzieć. Może być to kompromitujące wydarzenie z dzieciństwa, nieznane hobby, marzenie etc. Zdanie ma być sformułowane w 3 osobie, tak, by nie zdradzać płci: „Ta osoba w wieku 8 lat złamała rękę jadąc na rowerze”. Informujemy także, że informacje będą ujawniane, więc należy to brać pod uwagę wpisując to na kartce.

(2) Zbieramy kartki poskładane na 4, pismem do środka

(3) Rozdajemy potasowane kartki uczestnikom. Jeśli ktoś wylosował swoją – nie daje tego po sobie poznać, nie zwraca kartki.

(4) Ochotnik zaczyna od przeczytania kartki, którą wylosował. Wszyscy, łącznie z osobą czytającą, zastanawiają się, kto może być jej autorem. Ważne, by trener dopytywał, czemu akurat tę osobę obstawiają. W samym przedstawianiu „dzieje” się dużo w warstwie interpersonalnej, co czyni ćwiczenie ciekawym dla zaawansowanej grupy.

(5) Osoba, której dotyczyło poprzednie zdanie, czyta wylosowaną kartkę. Gdy kółko zamknie się, a jeszcze nie wszyscy się przedstawią, ktoś rozpoczyna kolejne.

Znacznie więcej ćwiczeń oczywiście podczas 345 godzin Szkoły Trenerów STER.

Opracowanie: Tomasz Wojciechowski